Homalomena (Czermiówka)

©

©Homalomena

Opis

Rodzina: Araceae – obrazkowate

Znanych jest około 80 gatunków, lecz w powszechniejszej uprawie doniczkowej znajdują się trzy gatunki. Najpopularniejsza z nich to Homalomena pendula  [synonim równie często używany to H. Rubra]. W handlu powszechnie określana jako Emerald Gem (szmaragd), lub w potocznym języku Queen of hearts czyli królowa serc. Jest to roślina, u której z krótkiej podziemnej łodygi wyrasta kępa liści. Na długich ogonkach umieszczone są sercowate liście do 20 cm długości. Ich blaszki mają bardzo wyraźne unerwienie i są pokryte grubą kutikulą przez co są ciemnozielone i mocno połyskliwe. W dobrych warunkach bytowania latem pojawiają się niewielkie, typowe dla tej rodziny kwiaty. Spatka jest jasnozielona i tworzy spiczasty kaptur nad białozielonkawą kolbą(spadex). Kwiaty nie pojawiają się często, są niezbyt atrakcyjne i najczęściej schowane między liśćmi.

Homalomena rubescens. Roślina o liściach znacznie większych, ich kształt jest jeszcze bardziej sercowaty. Długie ogonki są buraczkowego koloru. Podobnego koloru jest spatka, a kolba jest prawie biała. 

Homalomena wallisii ma liście na krótkich ogonkach. Są one duże, lecz eliptycznego kształtu i wyraźnie marmurkowe. Ich kwiaty również są niewielkie i w zależności od ilości światła mają mniej lub bardziej karminowy kolor. Kolba ma różowawe podbarwienie.

Występowanie

Ojczyzną Homalomeny jest praktycznie cała strefa tropikalnych lasów deszczowych. Rosną tam jako poszycie dna lasów.

Wysokość

Z trzech wymienionych gatunków najniższa jest H. wallisii, która rzadko przekracza 30 cm. Największa H. rubescens o przeciętnej wysokości 60 cm.

Termin kwitnienia

Są to miesiące letnie, kiedy jest najwięcej światła, najcieplej i najbardziej wilgotno.

Stanowisko

Fakt, że są to rośliny dna lasów oznacza że nie tolerują bezpośredniego nasłonecznienia, lecz są to lasy tropikalne gdzie światła jest nieporównywalnie więcej niż u nas. Mając to na uwadze szukamy im miejsca widnego i pozbawionego bezpośredniego słońca po godzinie 8-mej rano latem i 10-11-tej zimą. W lasach nie ma przeciągów i o tym musimy pamiętać również. Jest kilka gatunków tak wrażliwych na przeciągi, iż są w stanie zamrzeć jeśli będą na nie narażone.

Wymagania i pielęgnacja

Wchodząc do takiego lasu spostrzeżemy, że jest tam wilgotno(w ziemi i w powietrzu), ciepło, przeciętnie widno i bez większych ruchów powietrza. Przyglądnijmy się glebie. Składa się ona z opadłych liści i pędów. Zatem jest tam bardzo dużo próchnicy i jest ona bardzo porowata. Nawet tropikalne ulewy nie spowodują powstawania kałuży, a jednak w dotyku jest wilgotna. Takie warunki musimy zapewnić naszym roślinom. Kto może proszę kupić ziemię do storczyków. Jeśli jest to poza naszym zasięgiem to przygotujmy sobie podobne podłoże sami. Podstawą będzie standardowa ziemia do kwiatów. Do niej dodajemy drobno utłuczonej kory. Kora, którą kupujemy jest w zbyt dużych kawałkach by nadawała się do doniczek. Na środek ścierki do podłogi dajemy kupkę i robimy ze ścierki tłumoczek. Teraz młotkiem uderzamy w nasz tłumoczek. Kora wewnątrz ścierki zostanie rozdrobniona, a nie rozsypie się nam wszędzie w mieszkaniu. Rozwiązujemy ścierkę i na 2 garście ziemi dajemy garść kory. Do tego dajemy jeszcze garść wermikulitu, perlitu czy drobnego żwirku akwarystycznego. Wszystko razem mieszamy i w taką mieszankę sadzimy naszą roślinę. Na dno doniczki obowiązkowy drenaż. Po przesadzeniu pamiętamy by przez 2 miesiące nie dokarmiać rośliny, lecz tylko podlewać. Podlewamy tak by ziemia w okresie wegetacji była stale lekko wilgotna. Przesuszenie prowadzi do szybkiego obumarcia rośliny

Na zdjęciu przykład jak ratować roślinę o której na chwilę zapomnieliśmy. Pierwsze co to stawiamy roślinę w wannie i robimy ciepły prysznic. Jeśli ziemia jest mocno przeschnięta to stawiamy ją na głębokiej podstawce z lub w pojemniku z wodą. Po najwyżej godzinie ziemia powinna być już nasiąknięta. Wyjmujemy i pozwalamy ziemi pozbyć się nadmiaru wody. Teraz wstawiamy roślinę do worka plastikowego i przed związaniem nadmuchujemy go. Dwutlenek węgla zawarty w naszym wydychanym powietrzu wykorzystają liście, poza tym ścianki worka nie będą dotykać liści. Kiedy worek oklapnie nadmuchujemy ponownie. Jeśli liście się dźwigną worek rozwiązujemy lecz nie zdejmujemy. Pozwalamy roślinie ponownie przystosować się do atmosfery. Zdejmujemy worek pod najmniej dobie lub czasem trzeba dłużej czekać. Jeśli część liści mimo to zżółkła trzeba je usunąć. Ten sposób sprawdzi się jeśli roślina wykazuje jeszcze trochę turgoru. Przy większym przesuszeniu nawet ten sposób nie pomoże.

Podlewamy najlepiej wodą przegotowaną i letnią. Przynajmniej raz w miesiącu  wodę do podlewania zakwaszamy kilkoma kroplami cytryny. Zmniejszenie się kwasowości podłoża może wywołać chlorozę. Początkowo tylko brzegi liści będą miały żółtawy odcień. Latem kiedy jest sucho warto przynajmniej kilka razy w tygodniu spryskać rośliny by ustrzec się brązowienia szczytów liści. Zimą zabieg wykonujemy wyłącznie rano. Roślina do popołudnia musi wyschnąć. Dwa miesiące po przesadzeniu zaczynamy rośliny dokarmiać. Można używać nawozu do roślin zielonych lecz dając go co tydzień ograniczamy stężenie do połowy dawki.

Kiedy roślina nam zakwitła, a my zaspokoiliśmy już naszą ciekawość, warto te niezbyt atrakcyjne kwiaty usunąć. Roślina koncentruje się wówczas na wzroście wegetatywnym, a nie na tworzeniu ewentualnych nasion. Poza tym kwitnąca roślina robi się rozpierzchła, tracąc ładny pokrój.

Mrozoodporność

Roślina ginie jeśli temperatura spadnie do +5 ⁰C.

Rozmnażanie

 W zależności od posiadanego gatunku. U gatunków, które tworzą nadziemne pędy, można ściąć czubek i posadzić do nowej doniczki. Pozostały po ścięciu pęd podzielić na kilkucentymetrowe odcinki i poziomo zagłębić do połowy w podłożu. Z dolnej strony wyrosną korzenie, a z górnej nowe liście i pędy. U gatunków kłączowych na powierzchni pojawiają się odrosty. Wystarczy taki odrost odciąć wraz z jego korzonkami i posadzić w nowej doniczce.

Choroby i szkodniki

Na choroby te rośliny są bardzo odporne. Ze szkodników mogą pojawić się wełnowce, wciornastki i mączlik. Są to jednak sporadyczne wypadki.

Uwagi

Nazwa rodzajowa ”Homalomena” jest dosłownym tłumaczeniem na grecki zwyczajowej nazwy malajskiej. Greckie słowa ομαλός (homalos = płaski) i μηνη (mene = księżyc). Po malajsku brzmi to bolelutan.

Tamilowie znali właściwości lecznicze tej rośliny od ponad 3000 lat. W ich języku nazywa się ‚merugu’ i jest wykorzystywana do leczenia różnego rodzaju chorób

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Zwiędnięta – http://natureassassin.blogspot.com/2010/11/oh-nomena-homalomena.html

H. rubescens – http://floradania.dk/en/planter/data/homalomena/

Sadzonka pędowa – http://gamaprio.exblog.jp/i44/

H. wallisii – http://www.plantsupply.com.my/html/shrub3.html

H. rubra – http://oglesbytc.com/catalog/foliage-and-tropicals/homalomena/homalomena-emerald-gem.html