Anturium Andreego

Anthurium andreanum

Opis

Rodzina: Araceae – obrazkowate.

Do niedawna najpopularniejsze było A. scherzerianum, którą cechą charakterystyczną była spiralnie skręcona kolba kwiatowa. Obecnie palmę pierwszeństwa przejął okazalszy gatunek A. andreanum wraz z jego mieszańcowymi odmianami. Przeciętna długość liścia to około 25 cm. Kwiaty wyraźnie sercowate i proste kolby kwiatowe.

Występowanie

Lasy Ameryki Środkowej i Południowej gdzie rośnie jako epifit.

Wysokość

30 – 60 cm.

Termin kwitnienia

W szklarniach od lutego natomiast w warunkach domowych dopiero latem czyli od czerwca najczęściej do początku sierpnia.

Kolor kwiatu

Stanowisko

Dużo światła, ale rozproszonego.

Wymagania

Z temperaturą w naszych mieszkaniach nie powinno być problemów bo jej optymalna wysokość to 20 – 22 ⁰C w dzień. Dobrze by było by w nocy była trochę niższa, ale nie spadała poniżej 16 ⁰C. Rośliny podlewamy wodą letnią pozbawioną wapnia. Najłatwiej to osiągnąć gotując wodę i później ją schładzając do temperatury pomieszczenia. Podlewanie zimną wodą powoduje raptowne spadki temperatury podłoża czego roślina bardzo nie lubi i możemy być pewni, że dość szybko na to zareaguje. Raz na dwa tygodnie zakwaszajmy wodę do podlewania. Razem z podlewaniem stosujemy nawożenie. Stosujemy je od marca do końca sierpnia. Najrozsądniejszym rozwiązaniem jest zastosowanie nawozów o przedłużonym działaniu. Ponieważ przyniesione do domu na ogół nie musimy od razu przesadzać stosujemy standardowy Florovit, ale w dawce trzykrotnie mniejszej niż zalecana na opakowaniu i nie częściej jak raz w tygodniu. Ponieważ anturium to roślina tropików więc wymaga wilgoci w powietrzu. Stawiajmy zatem doniczkę na podstawce z kamykami zalanymi wodą, bacząc by woda nie sięgała dna doniczki. Innym sposobem jest przesadzenie rośliny do doniczki glinianej, ale nie szkliwionej. Następnie bierzemy większą osłonkę do której dajemy cienką warstwę torfu lub włókna kokosowego. Wstawiamy naszą doniczkę i wolne miejsca wypełniamy torfem. Przez cały czas torf utrzymujemy wilgotny. Torf wyparowując wodę zapewnia wilgotność powietrza, a jednocześnie podłoże w doniczce nie wysycha tak szybko. Przy tym systemie trzeba bardzo uważać z podlewaniem. Roślina lubi wilgotne podłoże, ale mokrego nie zniesie. Dlatego należy przed podlaniem sprawdzić jego stan dość głęboko w doniczce. Zraszanie liści także przeprowadzamy wodą przegotowaną i lekko ciepłą.

Jeśli roślina ładnie nam przezimowała pod koniec lutego lub w marcu sprawdzamy stan korzeni w doniczce i jeśli wymaga przesadzenia(młode osobniki przesadzamy co roku starszy wtedy gdy to jest naprawdę konieczne – najczęściej co 2-3 lata) przygotujmy sobie dobre podłoże. Musi spełniać 2 wymagania. Powinno być naprawdę kwaśne i bardzo przewiewne. Jeśli możemy dostać ziemię do azali czy rododendronów to wystarczy ją wymieszać w proporcji pół na pół z wermikulitem, grysem akwarystycznym, czy poszarpanej na kawałki gąbki bukieciarskiej. Jeśli używamy standardowej ziemi do kwiatów dodajemy do niej kwaśnego torfu i wspomnianego wcześniej „rozluźniacza”. Doniczkę dajemy tylko o numer większą.

Rozmnażanie

W trakcie przesadzania jeśli roślina wytworzyła odrosty u nasady pędów i są one ukorzenione należy je oddzielić od rośliny i wykorzystać jako materiał rozmnożeniowy.

Jeśli mamy kilkuletni okaz należy go podzielić na kilka mniejszych, ale dobrze ukorzenionych części. Za przykład posłuży mi strona http://www.jaycjayc.com/anthurium-propagation-cuttings/

Nie mam własnych zdjęć więc zrobię streszczenie dobrze udokumentowanej strony.

1. Na pierwszym zdjęciu mamy obrazek dość starego i mało ciekawie wyglądającego egzemplarza. Jego właściciel postanowił go odmłodzić. Wyciął wszystkie trzy łodygi około 3 cm nad ziemią.

2. Na drugim zdjęciu jest taka łodyga z dobrze już ukorzenionymi, nowymi roślinami.

3. Podzielił łodygę na fragmenty z nowymi roślinami zostawiając około 2 cm starej łodygi nad miejscem przyczepienia nowej rośliny i tyleż samo poniżej. Starał się by na tym kawałku łodygi pozostało jak najwięcej korzeni powietrznych. Trzecie zdjęcie przedstawia dwie takie sadzonki uzyskane z pokazanej wcześniej łodygi.

4. W ten sam sposób podzielono wszystkie łodygi uzyskując siedem sadzonek.

5. Sadzonki sadzi się do doniczek albo pojedynczo albo po kilka, to zależy od wielkości doniczki.

6. Z pozostawionych kikutów na starym egzemplarzu po pewnym czasie też pojawią się nowe rośliny.

Rozmnażanie przez nasiona pozostawmy hodowcom nowych odmian, bo to co uzyskamy jako roślinę potomną będzie się miało nijak do wyglądu rośliny matecznej. Bierze się to stąd, że to co uprawiamy w doniczkach jest najczęściej odmianą powstałą ze zmieszania genów kilku odmian czasem nie bardzo ciekawych.

Choroby i szkodniki

Rośliny właściwie pielęgnowane w warunkach domowych praktycznie nie chorują. Jeśli coś z kwiatami nie tak, to w pierwszej kolejności należy rozpatrzeć błędy uprawowe.