Adenium

©

Adenium obesum

 

Opis

Rodzina: Apocynaceae – toinowate.

Nazwa rodzaju została utworzona od nazwy miasta na Półwyspie Arabskim w pobliżu którego pierwszy raz spotkano i opisano ten typ rośliny. Gatunek wykazuje dużą zmienność w wyglądzie. Górna część korzeni i łodyga (kaudeks) jest bardzo zgrubiała i służy za magazyn wody i składników odżywczych w niej rozpuszczonych. Powyżej kaudeksu znajduje się w młodości jeden, a później kilka ulistnionych pędów. Liście jajowate lub eliptyczne na krótkim ogonku skupione w górnej części pędów. Kwiaty o wydłużonej rurce zakończonej 5-cioma płatkami korony, zebrane w pęczki na szczytach pędów.

Występowanie

Afryka na północ od równika i Półwysep Arabski

Wysokość

W naturalnych warunkach około 2 metrów w doniczce jest zależna od intensywności cięcia.

Termin kwitnienia

Statystycznie od kwietnia do września. Jest to jednak cecha dość osobnicza i może się zdarzyć taki egzemplarz, który mniej lub bardziej intensywnie będzie wytwarzał kwiaty przez okrągły rok.

Kolor kwiatu

U gatunku kwiaty są mocno czerwone na końcach płatków. Czerwień ta systematycznie przechodzi w róż, a ta w prawie biel w gardzieli. U odmian kombinacja tych kolorów ma różny zakres.

Stanowisko

Stanowisko jasne, ciepłe, słoneczne, ale w okresie największych upałów należy chronić roślinę przed bezpośrednim nasłonecznieniem lub wynieść roślinę na zewnątrz. Ilość światła ma duży wpływ na intensywność kwitnienia. Jeśli późną jesienią roślina zaczyna zrzucać liście (bez widocznej przyczyny) najwyraźniej przechodzi w okres spoczynku. Na ten czas dobrze by było przenieść ją w miejsce znacznie chłodniejsze. Temperatura nie może jednak spaść poniżej 10 ⁰C.

Wymagania

Po przyniesieniu rośliny do domu sprawdźmy bryłę korzeniową. By podjąć decyzję o przesadzeniu rośliny korzenie musiałyby bardzo mocno przerosnąć ziemię. Jeśli tak nie jest roślinę z powrotem wstawiamy do doniczki i podlewamy jeśli to konieczne. Roślina należy do wolno rosnących więc jej potrzeby jesteśmy w stanie zaspokoić przez nawożenie. Kiedy jednak trzeba to staramy się o ziemię mocno przepuszczalną. Kolekcjonerzy przygotują ją sobie sami w oparciu o włókno kokosowe, wermikulit lub perlit i odrobinę dobrej ziemi do kwiatów. W dobrze zaopatrzonych sklepach ogrodniczych na pewno dostaniemy ziemię do kaktusów lub innych sukulentów. Mając taką ziemię na dno doniczki dajemy parocentymetrową warstwę drenażową z grysu akwarystycznego o średniej wielkości. W najgorszym wypadku ziemia do kwiatów wymieszana pół na pół z wermikulitem lub grysem akwarystycznym. W tym wypadku warstwa drenażowa powinna być grubsza.

Jeśli przesadzenia dokonujemy wczesną wiosną to trzeba się zastanowić czy rośliny nie przyciąć. Młode egzemplarze możemy przyciąć tylko trochę tak by pobudzić do rozkrzewienia się. Starsze tniemy dość ostro zostawiając około 10 cm pędu. Jeśli jest wystarczająca ilość światła i ciepła szybko pojawią się zaczątki nowych pędów i liści a także kwiatów.

Przez cały okres wegetacyjny podlewamy dość regularnie. Jest to jednak sukulent gromadzący wodę wewnątrz tkanek zatem z następnym podlewaniem czekamy aż ziemia przeschnie. Staramy się nie dopuszczać do sytuacji by kaudeks był miękki. Jeśli to nasza pierwsza roślina przyjdzie nam nauczyć się wyczuwać potrzeby. W tym celu jeśli widzimy, że wierzchnia warstwa ziemi przeschła sprawdzamy jędrność kaudeksu. Jeśli jest bardzo jędrny nie podlewamy. Podlewanie przeprowadzamy w momencie wyczucia lekkiego spadku jędrności. Po pewnym czasie nauczymy się podlewać bez konieczności sprawdzania. Nawożenie stosujemy co miesiąc używając nawozu przeznaczonego do kaktusów. W naszym klimacie to mało prawdopodobne, ale za szybą da się osiągnąć temperaturę powyżej 35 ⁰C, a wówczas zaobserwujemy zwolnienie wzrostu przez roślinę i zaprzestanie kwitnienia.

Późną jesienią lub na początku zimy roślina może zacząć gubić liście bo zaczyna się okres spoczynku (najczęściej grudzień do połowy lutego). Ograniczamy wówczas podlewanie do niezbędnego minimum. W tym czasie zapewniamy roślinie stanowisko dużo chłodniejsze. Z uwagi na niskie temperatury na zewnątrz miejsce na parapecie w pobliżu szyby może być takim miejscem. Trzeba sprawdzić temperaturę. Rośliny zakupione niedawno mogą nie wykazywać chęci do zimowego spoczynku w takim wypadku postępujemy z nimi tak jak w sezonie wegetacyjnym.

Rozmnażanie

Jeśli nie możemy kupić rośliny to najprostszym sposobem jest wysiew nasion.

Kupione nasiona moczymy tak długo, aż napęcznieją i opadną na dno pojemnika z wodą. W międzyczasie przygotowujemy sobie doniczki z bardzo przepuszczalnym podłożem. Jeśli mamy kilka czy kilkanaście nasion warto użyć palet lub jak kto woli wielodoniczek. Oszczędzimy sobie szybkiego przesadzania. Jeśli wysianym nasionom zapewnimy temperaturę w granicach 25 ⁰C, wilgoć i dużo rozproszonego światła to skiełkują nam nawet w 100 %. Wschody mogą się zacząć już po mniej więcej tygodniu.Nie przesadzajmy jednak z podlewaniem siewek bo osiągniemy takie rezultaty

U około miesięcznych siewek może wystąpić różnica w kolorze pnia. Ta część siewek, które mają ostro zielony pień(wśród hodowców określa się ten kolor jako ‚jadeitowy’) będzie miała biały kolor kwiatów. W późniejszym czasie ta cecha siewek zanika. Siewki w sprzyjających warunkach mogą zakwitnąć po 8 – 12 miesiącach.

Odcięte wiosną pędy można wykorzystać jako sadzonki. Ukorzeniają się dość łatwo.

Choroby i szkodniki

Zagrożeniem dla rośliny mogą być przędziorki i wełnowce.

Uwagi

Róża pustyni ma biały bardzo trujący sok.

 

 

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z nastepujących stron:

Zgorzel siewek – http://img26.imageshack.us/img26/9133/pict0224w.jpg