Nagarbia gładka

©

©Hypocyrta glabra

Opis

Rodzina: Gesneriaceae – ostrojowate

Nagarbia jest małą krzewinką, a to oznacza że jej pędy szybko ulegają zdrewnieniu w dolnej części. Jako młody egzemplarz pędy ma wzniesione lecz wraz z przyrostem na długość pędy zaczynają zwisać. Dopóki nie zdrewnieją są one mięsiste, gładkie i purpurowoczerwone, gęsto pokryte błyszczącymi, ciemno zielonymi liśćmi o eliptycznym kształcie i długości do 5 cm. Z kątów liści wyrastają szkarłatne kwiaty o charakterystycznej budowie. Ich kielich jest zielonkawy, a rurkowate korony mają silne wybrzuszenie przechodzące w wąską na ogół żółtą rurkę.

 Jednym taki kształt kwiatów nasuwa na myśl usta złożone do całusa, a innym złotą rybkę. Niezależnie od tego co kto chce zobaczyć, taka budowa kwiatu jest przystosowaniem się rośliny do ochrony pyłku przed wodą, jaka w lasach deszczowych jest prawie na okrągło.

W handlu od jakiegoś czasu znajduje się odmiana ”Variegata” o jasnym środku liścia. Na razie w naszych sklepach nie kupimy innych odmian, ale variegatka nie jest jedyną odmianą są też inne jak np.  ‚Golden West’ czy ‚Sarah’. Muszę też dodać, że istnieje wiele hybryd powstałych z krzyżowania naszego gatunku z innymi gatunkami nagarbii, różniące się kolorem kwiatków, wielkością liści i innymi często drugorzędnymi cechami.

Występowanie

Rośnie jako epifit w lasach tropikalnych  Brazylii.

Wysokość

Maksymalna długość pędów nie przekracza 60 cm.

Termin kwitnienia

W trakcie praktycznie całego sezonu wraz z przyrostem pędów pojawiają się kolejne kwiaty.

Kolor kwiatu

Kielich jest zielonkawy później czerwieniejący, natomiast rurkowata korona jest pomarańczowo-żółta.

Stanowisko

Jak każdy tropikalny epifit potrzebuje dużo światła lecz nie bezpośredniego słońca. Owszem słońce może być lecz nie dłużej jak do godziny 10-tej. Potem jest zbyt mocne i łatwo o przypalenie liści. Pamiętajmy jednak, że za mała ilość światła spowoduje wyciąganie się pędów i bardzo słabe kwitnięcie. Optymalna temperatura latem nie jest zbyt wysoka bo mieści się w granicach 20 -22 ⁰C. Zatem, unikając przeciągów musimy zapewnić roślinie dobrą wentylację.

Wymagania i pielęgnacja

Po przyniesieniu rośliny do domu, pierwsze co to sprawdzamy stan wilgotności podłoża. Doświadczenie uczy, że w kwiaciarniach przelewają kwiaty. Jeśli jest mokro wyjąć roślinę z doniczki i sprawdzić stan ziemi na spodzie. W razie mokrej ziemi okręcić papierowym ręcznikiem lub ścierką do podłogi i lekko obcisnąć. Roślinę na powrót wsadzić do doniczki i z kolejnym podlewaniem czekamy aż 2-3 cm ziemi w doniczce będzie suche. Nagarbia ma lekko mięsiste listki i tam jest zgromadzone trochę wody, zatem lepiej dzień przeczekać niż przelać. Roślina zarówno przy nadmiarze wody jak i przy jej braku może zrzucać kwiaty. Przy tej roślinie również wilgotność powietrza nie jest tak istotna jak przy innych roślinach z tej rodziny. Można od czasu do czasu zamgławiać roślinę lecz zbyt częste zabiegi wpłyną na gnicie kwiatków. Nawożenie roślin z tej rodziny nie powinno być zbyt intensywne. Jeśli mamy system dokarmiania co tydzień to dajemy pół zalecanej na opakowaniu dawki nawozu do roślin kwitnących.

Nadchodzi zima i należałoby roślinie zapewnić więcej światła lecz nieco niższą temperaturę. Optimum w okresie zimy to 16 – 18 ⁰C. Jest to ważne bo właśnie w okresach chłodniejszych następuje stymulacja pąka kwiatowego na kolejny rok. Światło i temperatura to tak naprawdę dwa najistotniejsze czynniki wpływające na kwitnienie rośliny w kolejnym sezonie. Na dowód tego można zaobserwować,  że po chłodnym naszym lecie roślina potrafi zakwitnąć jesienią po raz drugi.

Z reguły pierwszej wiosny warto roślinę przesadzić. Możemy kupić ziemię do storczyków, a jeśli nie mamy to standardowa ziemia do kwiatów, ale wymieszana z co najmniej 1/3 objętości wermikulitu lub drobnego żwirku akwarystycznego. Wówczas mamy pewność, że nie zalejemy rośliny. Jest to łatwe bo korzenie nagarbii jak u większości epifitów są podatne na gnicie. Kolejne przesadzanie możemy przeprowadzić po 2 latach. Pamiętajmy, że rośliny przesadzone nie nawozimy co najmniej 2 miesiące. Wiosną też możemy rośliny przyciąć. Ucinamy co najmniej 1/3 długości pędu. Uzyskujemy dwie rzeczy. Pędy rozgałęziają się przez co roślina jest gęstsza i równocześnie więcej pędów to więcej kwiatów.  Drugim zyskiem jest brak zrzucania przez roślinę najstarszych liści przez co dolne pędy są gołe.

Mrozoodporność

Temperatura w pomieszczeniu nie powinna spaść poniżej 12 stopni.

Rozmnażanie

 Przez sadzonki wierzchołkowe. Do doniczek o średnicy 9 cm dajemy do 6 sztuk sadzonek. Po ukorzenieniu się uszczykujemy wierzchołki by wymusić rozkrzewienie. Wiosną kolejnego roku przesadzamy do doniczek o średnicy 12 cm. Sadzonki ukorzeniać można do połowy lipca lecz najlepiej robić to wiosną.

Choroby i szkodniki

Kłopoty takie jak zrzucanie kwiatów czy liści to najczęściej błędy w pielęgnacji i tu wystarczy obiektywna ocena i dostosowane do tego działanie.

Ze szkodników uciążliwe mogą być jak zwykle przędziorki i mączlik i mszyce.

Uwagi

Hypocyrta glabra jest starą nazwą rośliny. Po badaniach DNA zmieniono nieco systematykę i obecnie roślina nosi nazwę Nematanthus gregarius.

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Sadzonka – http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/169c7631efb1e345.html

Hypocyrta glabra – http://www.flickriver.com/photos/wazka/sets/72157594490471696/

Ogołocone pędy – http://www.succulents.us/fthruz.html