Tacytus piękny(?)

©

©Tacitus bellus

Opis

Rodzina: Crassulacee – gruboszowate

Synonim: Graptopetalum bellum. Jest to obecnie obowiązującą nazwą. Ja pozostałam przy starej, bowiem większość ludzi zna właśnie tę starszą nazwę. Niemniej jednak posiadacze rośliny i ci którzy chcieliby ją zdobyć powinni się przestawić na obowiązującą obecnie nazwę.

Jest to najpiękniej kwitnący gatunek w całej rodzinie gruboszowatych, stąd jego wielkie zainteresowanie wśród tych którzy to zjawisko widzieli. W 1981 roku w kolekcji J. Huntingtona pojawił się samoistny mutant. Ma on większe rozety liściowe, głębiej czerwone kwiaty, które mogą pojawić się więcej niż jeden raz w roku. Na łodygach kwiatowych ma charakterystyczne wypustki. Właściciel zaproponował nazwę Tacitus Bellus „Superstar”(nr katalogowy ISI 1289). W chwili obecnej w handlu jest to najpowszechniej występująca roślina.

Roślinę cechuje niezbyt rozbudowany korzeń. Na powierzchni bardzo płaska rozeta liściowa o średnicy około 10 cm. Pojedyncze listki mięsiste, łopatkowate o ostrym zakończeniu. Najczęściej szarozielone, czasem z lekkim karminowym zafarbem. Pędy kwiatowe do 15 cm, raczej cienkie i rozgałęzione. Pojedynczy kwiatek do 3 cm średnicy, pięciopłatkowy o gwiazdkowatej budowie. Czerwonawe nitki pręcików połączone są z białymi pylnikami. Również czerwonawy słupek. Chcąc mieć nasiona należy samemu zabawić się w owada.

Występowanie

Występuje na granicy stanów Chihuahua i Sonora w Meksyku. Siedliskiem rośliny są strome ściany skalne na wysokości do 1600 m npm. Występuje raczej na ścianach zwróconych na północny zachód lub północny wschód.

Wysokość

Do 15 cm.

Termin kwitnienia

Przeciętnie kwitnienie zaczyna się około połowy czerwca i trwa od 2 do nawet 8 tygodni.

Kolor kwiatu

 Od różowego po prawie czerwony.

Stanowisko

Mimo że rośliny w swym naturalnym stanowisku bezpośredniego słońca mają mało to jednak nie zapominajmy, że jest to tropik. Tam światła jest zawsze więcej niż u nas. Optymalnym stanowiskiem jest miejsce bardzo jasne lecz bez dostępu bezpośredniego słońca. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że roślina w naszym klimacie będzie obracała się do światła. Chcąc mieć ładną rozetę trzeba doniczkę często obracać o parę centymetrów. Także kwiaty będą ciągnęły do światła. Zimą co oczywiste roślina nawet na słonecznym parapecie nie będzie miała nadmiaru światła.

Kto ma balkon lub ogródek na lato rośliny może wynieść na zewnątrz. Musi jednak uważać na nadmiar wody i chronić przed wodą opadową.

Wymagania i pielęgnacja

Roślina najprawdopodobniej nie zakwitnie jeśli nie zapewni się jej minimum 6 tygodni chłodu. Temperatura wówczas nie powinna być wyższa jak 15 ⁰C.

Dla gruboszowatych ziemia do kaktusów to ziemia zbyt uboga. Najlepszym rozwiązaniem byłaby ziemia z pola gdzie uprawia się  ziemniaki lub buraki ewentualnie można zastosować dwuletni kompost. Ziemię taką należy wymieszać w ilości pół na pół z drobniutkim żwirkiem akwarystycznym. Żwirek taki powinien mieć ziarno do 0,5 cm. Ziemia pozwoli na zatrzymanie odrobiny wody, a żwirek odprowadzi każdy jej nadmiar. Nawet tak wrażliwa roślina jak nasza będzie się w takiej mieszance miała świetnie. Jeśli na dno doniczki damy jeszcze warstwę keramzytu to już super.

Tacitus należy do roślin wrażliwych na zasolenie. Dlatego nawożenie przeprowadzamy raz w miesiącu lecz zmniejszamy dawki do ¼ zalecanych. Przed kwitnieniem powinien być to nawóz o zmniejszonej ilości azotu czyli do roślin kwitnących. Natomiast po kwitnieniu można przejść na nawóz ogólnego stosowania. Dobry byłby tu biohumus.

Najważniejsze w pielęgnacji rośliny jest podlewanie. Rosnąc w załomach skalnych woda utrzymuje się tam podczas pory deszczowej. Ponieważ są to prawie pionowe ściany nie ma jej poza chwilą padania deszczu, stąd tak ważnym jest by z zasięgu korzeni odprowadzić każdy nadmiar wody. Z następnym podlewaniem czekamy aż wierzchnia warstwa ziemi będzie sucha. Przyjmuje się wśród hodowców, że ta wierzchnia warstwa to długość palców kobiecej dłoni. Podlewanie od jesieni do wiosny symboliczne. Nie powinno się dopuścić w tym okresie do więdnięcia liści.

Z uwagi na niezbyt szybki wzrost roślinę przesadzamy na ogół co 2-3 lata.

Mrozoodporność

Jeśli podłoże będzie zupełnie suche roślina przetrwa krótki okres z temperaturami do -5 ⁰C. Mam nadzieję, że nikt roślinie nie będzie takich temperatur fundował. Piszę o tym na wszelki wypadek.

Rozmnażanie

Najczęstszym sposobem mnożenia na większą skalę są sadzonki liściowe. Na zdjęciu efekty. Proponuję jako podłoże wymieszanie perlitu z 10 % ziemi do kwiatów. Wsypanie tego do wyższego pojemnika i danie na dno trochę ciepłej wody. Zabezpieczone sadzonki będą miały dostateczną ilości wilgoci(poprzez parowanie), a nie będą moczone. Kiedy pojawią się nowe roślinki bardzo łatwo można je wyjąć i przesadzić w zasobniejsze podłoże o jakim wspominałam. Pamiętamy jedynie, że listki muszą przynajmniej przez dobę obsuszyć ranę.

Oddzielanie rozetek potomnych to nie problem.

 Najrzadziej mnoży się roślinę poprzez wysiew nasion. Nasiona wysiewa się na powierzchni sterylnego podłoża i lekko wciska w podłoże. Można przysypać cieniutką warstwą samego perlitu. Temperatura dość wysoka. Minimum 25 ⁰C. Siewki rosną dość szybko.

Choroby i szkodniki

Bardzo ciasno ułożone listki w rozecie są atrakcyjne dla wełnowców. Z chorób oczywiście mokra zgnilizna korzeni. Ją jednak najczęściej fundujemy sobie sami.

Uwagi

Roślinę odkrył i opisał Alfred Lau w 1972 roku w Meksyku.

Nazwa rodzaju to pochodna łacińskiego słowa ‚tacite’ = przemilczenie, odbywa się bez słów, lub ‚tacere’ = być cicho. Patrząc na kwiaty można zaniemówić.

Nazwa gatunkowa to również gra słów łacińskich, gdzie ‚bellum’ = wojna a ‚bellus’ = ładna.

Niestety systematycy to ludzie bez humoru i wymyślili nazwę Graptopetalum bellum

 

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Sadzonki liściowe – http://www.growsonyou.com/bampy/blog/13705-tacitus-bellus

Tacitus bellus – http://www.cact.cz/noviny/2011/05/sukulenty_05.htm

Tacitus bellusII – http://www.hostingpics.net/viewer.php?id=985032pachy_079.jpg

Siewki – http://www.davarree.com/t611-graptopetalum-bellum-tacitus-bellus