Ammocharis coranica

©

©Ammocharis coranica

Opis

Rodzina: Amaryllidaceae

Jest to kwitnąca roślina bulwiasta. Bulwa może dorastać do 30 cm średnicy i jest okryta twardymi, suchymi, brązowymi łuskami. System korzeniowy jest bardzo duży, a główne korzenie grube i mięsiste. Korzenie utrzymują się cały rok. Liście taśmowe, gładkie, szarozielone tworzą charakterystyczny układ. W naturze zazwyczaj leżą na ziemi, w doniczce mając miejsce często rosną bardzo długie lub odwrotnie są krótkie i lekko tylko przewisają. Na okres spoczynku zasychają, lecz tuż przy bulwie pozostają zielone. Ponieważ zachowują zdolność do dalszego wzrostu w kolejnym okresie wegetacji to później wyglądają jak obcięte. Na dość krótkim, nagim pędzie pojawia się prawie kulisty kwiatostan. Może się składać nawet z 50 kwiatków. Kwiaty są pachnące. W naturze ich zapach przyciąga motyle i pszczoły będące zapylaczami. Na zdjęciach przedstawiam owocostan po zawiązaniu i już dojrzały. Nasiona są okrągławe i jasne. Z uwagi na łatwość kiełkowania często dostajemy je już z małym korzonkiem. Dlatego należy je natychmiast sadzić.

Występowanie

Obszar naturalnego występowania rozciąga się od Republiki Południowej Afryki przez Zimbabwe aż do Kenii. Siedliskiem zagłębione obszary na wysokości pomiędzy 700 a 1500 metrów, które są sezonowo mokre, a pozostały czas to okres długiej i gorącej suszy.

Wysokość

Pęd kwiatowy może osiągnąć 30 cm.

Termin kwitnienia

U nas zależny od przebiegu pogody. Najczęściej jest to końcówka wiosny. Kwitnienie trwa około 20 dni.

Kolor kwiatu

Jasnoróżowy i z wiekiem zmieniający się na kolor przypominający czerwone wino.

Stanowisko

U nas w pełnym słońcu. Przy ciepłej wiośnie można wystawić do ogrodu lub na balkon.

Wymagania i pielęgnacja

W tropiku nie ma czegoś takiego jak torf. Nasze ziemie do kwiatów są oparte na torfie, co dla tego kwiatka nie jest szczególnie dobre. Nie mając innego wyboru koniecznością jest dodanie do ziemi przynajmniej 1/3 objętości wermikulitu, żwirku akwarystycznego o drobnym ziarnie. Nie nadaje się perlit bowiem po krótkim czasie zaczyna pochłaniać wodę. Kto ma kompost lepiej by taką mieszankę przygotował z kompostem zamiast z ziemią do kwiatów. Z uwagi na wielkość bulwy doniczka powinna być raczej ciężka, ceramiczna i niezbyt mała. Od stanu korzeni będzie w dużej mierze zależało jak intensywnie będzie roślina kwitnąć. Z uwagi na bardzo duży system korzeniowy oraz faktu, że utrzymuje się on cały rok, roślina nie lubi przesadzania i może zastrajkować nawet na dwa lata. Dlatego doniczka powinna starczyć na kilka lat. Bulwę sadzimy podobnie jak cebulę amarylisa czyli 2/3 cebuli musi być nad ziemią. W okresie wegetacji podlewamy roślinę metodą raz a dobrze i z kolejnym podlewaniem czekamy aż 3-4 cm wierzchniej warstwy ziemi przeschnie. Proszę pamiętać, że to tylko sugerowany system podlewania i może się okazać, iż roślina częściej będzie potrzebowała wody. Sygnałem będą lekkie zażółcenia na liściach. Kto dał ziemię z nawozem o przedłużonym działaniu ma spokój na 4 miesiące, w innym wypadku zaczynamy dokarmianie po 6 tygodniach. Jak wszystkie rośliny bulwiaste i cebulowe w okresie po kwitnieniu dokarmiany nawozem do roślin kwitnących i co trzecie nawożenie dajemy nawóz o zrównoważonym składzie. Kiedy pojawi się zasychanie liści powoli ograniczamy podlewanie. W okresie zimowym roślina musi być na sucho zupełnie. Danie nawet minimalnej ilości wody może zahamować kwitnienie. Pod koniec zimy czyli około końca marca budzimy roślinę zaczynając podlewać. Te niezaschnięte końce liści bardzo szybko podejmą wzrost. Ponieważ rośliny nie przesadzamy więc zaczynamy dokarmianie po około 2-3 tygodniach od pobudki. Dajemy wyłącznie nawóz do roślin kwitnących, aż do zakończenia wiązania ewentualnych nasion. Oczywiście jeśli sami dokonamy zapylenia. Czasem uda się i zapyli ją pszczoła jeśli roślinę na cały sezon wystawimy do ogrodu.

Mrozoodporność

W czasie spoczynku może wytrzymać temperatury do -4⁰C. Nie fundujmy jednak celowo takich temperatur. Zimowe przechowywanie powinno się dokonywać w temperaturach między 8 a 15 ⁰C

Rozmnażanie

Rozmnażania dokonujemy przez wysiew nasion lub podział bulw. Podziału powinni dokonywać tylko doświadczeni ogrodnicy. Pozostaje siew nasion. Jest to jednak sposób dla cierpliwych ponieważ kwitnąca bulwę uzyskamy po 6-8 latach. Otrzymane nasiona z reguły już mają mały korzonek i należy je natychmiast wysiać. Nasiona tylko dociskamy do ziemi, która powinna być mocno rozluźniona grubym piaskiem lub perlitem.

Oczywiście jest możliwość sprowadzenia sobie bulwy, która za rok najwyżej dwa będzie kwitła lecz musimy się liczyć z wydatkiem minimum 30 euro lub 50-60 dolarów.

Choroby i szkodniki

Na razie brak danych.

Uwagi

Roślinę opisał William Herbert w 1821 roku.

Nazwa rodzaju ”Ammocharis” to dwa greckie słowa ‚ammo’ – piasek i ‚charis’ – gracja, piękno. Czyli piękny kwiatek rośnie na piaszczystej ziemi, bowiem na takich właśnie rośnie.

Nazwa gatunkowa ”coranica” nie pochodzi od Koranu, tylko od nazwy obszaru w którym roślinę znaleziono. Obszar ten obejmujący Prowincję Przylądkową Północną i Botswanę nazywał się wcześniej Koranna.

A

A

A

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Ułożenie liści – http://www.pacificbulbsociety.org/pbswiki/index.php/Ammocharis_coranica

Siewki+nasiona – http://davesgarden.com/guides/pf/showimage

Ammocharis coranica – http://www.flickr.com/photos/45615616@N00/6053156387/

System korzeniowy+małe bulwki+mała roślina – http://www.cacti.co.nz/

Owocostan – http://tw.myblog.yahoo.com/pin3897/article?mid=-2&prev=4172&l=a&fid=5

Owoce – http://www.mainlyamaryllidsgarden.com/ah/ammocharisandboophone.htm