Tytanek wapniolubny

©

©Titanopsis calcarea

Opis

Rodzina: Mesembryanthemum – pryszczyrnicowate

Jest to krótkowieczny, wolno rosnący sukulent liściowy.

 Z mięsistego korzenia wyrasta mocno skrócona łodyżka, która z uwagi na gęste ulistnienie jest praktycznie niewidoczna. Ponieważ pęd jest mocno skrócony to liście tworzą około 10 centymetrowej średnicy rozetkę. Poszczególne listki mają łopatkowaty kształt, są mięsiste i szare. Szczyty liści lekko spłaszczone, pokryte są specyficznymi brodawkami. W naturze nad powierzchnię gruntu wystają tylko te brodawkowate części liści. Roślina z jednej strony upodabnia się do otaczających ją kamieni, a z drugiej strony brodawki te specyficznie zbudowane pełnią rolę ogniw słonecznych przekazując energię słoneczną wgłąb liści. Działki kielicha otaczające kwiat też są guzkowate. Kwiat jest podobny do pojedynczego kwiatu astra. Ma około 2 cm średnicy. Owocem jest wielonasienna, pięciokomorowa torebka.

 Jest dostępny samoistny mutant, którego kwiaty przypominają czułki małych koralowców. Pełna nazwa mutanta T. calcarea cv. BIZARRE

Występowanie

 Siedliskiem są otwarte kamieniste tereny w RPA. Mapka pokazuje umiejscowienie naturalnych stanowisk.

Wysokość

Maksimum 10 cm.

Termin kwitnienia

W naszym klimacie najczęściej jest to jesień.

Kolor kwiatu

 Kwiaty są żółte o pięknie błyszczących płatkach.

Stanowisko

Ponieważ roślina rośnie na otwartych terenach to nasz południowy parapet może nie być wystarczająco widny szczególnie zimą i roślina

 traci wówczas ładny rozetkowy pokrój, a część liści robi się bardziej zielona. Na lato można wynieść na zewnątrz by polepszyć warunki świetlne. W takim wypadku trzeba zabezpieczyć je przed nadmiarem wody. I jeśli zapowiada się więcej niż jeden deszczowy dzień nakryć doniczkę jakimś większym słoikiem lub butelką plastikową bez dna. Roślina jest bardzo podatna na gnicie korzeni przy nieco większej ilości wody.

Wymagania i pielęgnacja

Początkujących hodowców trzeba uprzedzić, że roślina ta przyrasta tylko wiosną i jesienią. Zimą poza spowodowanym małą ilością światła i niska temperaturą okresem spoczynku jest jeszcze drugi w środku lata będącym już genetycznym przystosowaniem się rośliny do oszczędzania wody w czasie ogromnych upałów. Dlatego najpoważniejszym błędem tych hodowców jest dawanie w czasie lipca i sierpnia zbyt dużej ilości wody co często wywołuje śmierć rośliny. W okresie rośnięcia czyli wiosną i jesienią dajemy łyżkę wody po przeschnięciu wierzchniej warstwy. W pozostałych okresach podlewanie jest symboliczne. Nawożenie również przeprowadzamy tylko w okresie wzrostu rośliny. Stosujemy albo nawóz do kaktusów albo do pomidorów, ale zmniejszamy dawkę do połowy. Nie nawozimy częściej jak co 14 dni.

Wiosną po okresie spoczynku kiedy przenosimy rośliny do ciepłego pomieszczenia sprawdzamy stan przerośnięcia bryły korzeniowej. Pamiętamy, że roślina jest wolno rosnącą więc coroczne przesadzanie nie jest konieczne. Jeśli nie będziemy przesadzać solidnie nawadniamy roślinę i zostawiamy do przeschnięcia podłoża przed kolejnym podlewaniem już tylko łyżką wody. Podlewamy wyłącznie miękką wodą. Mimo, że jest to roślina wapniolubna to nie lubi kamienia. Więc przegotowana i odstana woda jest najlepsza. Przy okazji pozbywamy się chloru z wody. Jeśli trzeba przesadzać to stosujemy ziemię do kaktusów lecz z dodatkiem dosłownie dużą łyżką wapnowanego torfu. Tak naprawdę podłoże dla tych roślin powinno być nieco bardziej zasobne niż do kaktusów. Kto ma możliwość proszę skomponować sobie ziemię z dobrego kompostu, który ma doskonały odczyn, a także jest zasobną ziemią. Do niego dodać tyle samo najdrobniejszego żwirku akwarystycznego. Żwirek taki ma ziarno o wielkości 3-4 mm więc doskonale rozluźnia ziemię i nie ma szans na to by przy korzeniach została chociaż kropla niepotrzebnej wody. Jak jeszcze domieszamy trochę pasku gruboziarnistego to będzie to optymalna mieszanka.

O jednym przypominam. Jest to roślina krótkowieczna i dobrze by było zawsze mieć nasiona by zastąpić roślinę nową.

Mrozoodporność

Titanopsis toleruje temperatury do +5°C, jeśli zapewnimy mu względną suszę. I jak większość sukulentów lubi dobrą wentylację, ale bez przeciągów.

Rozmnażanie

 Sposobem na rozmnożenie jest albo siew nasion albo oddzielanie bocznych rozetek. Ponieważ torebki otwierają się pod wpływem wilgoci wkładamy je do letniej wody. Po otwarciu się wydobywamy okrągławe nasiona. Nasiona wysiewamy do podobnego podłoża w jakie przesadzaliśmy roślinę. Wschodzą dość szybko i w miarę równo.

Dla początkujących przypominam. Bierzemy mały pędzelek i nim przenosimy pyłek na wilgotne znamiona słupka. Jeśli znamiona są suche nie są gotowe do zapylenia. Starajmy się wysiewać wiosną by roślinki miały wystarczającą ilość czasu na wzrost. Tak uzyskane rośliny zakwitną po 2 latach.

Choroby i szkodniki

Jedynym poważniejszym problemem może być wełnowiec korzeniowy.

Uwagi

Pierwszy opis pojawił się w 1926 roku dokonany przez Martina Heinricha Gustava Schwantes.

Nazwa rodzajowa ”Titanopsis” pochodzi od greckiego słowa ‚TITANOS’ = wapień oraz od wyrażenia ‚ET OPSIS’ = wygląda jak. Pamiętamy, że w naturze widoczne są tylko te brodawkowate części rośliny, a je nie trudno pomylić z wszędzie widocznymi wapiennymi kamieniami. Nazwa gatunkowa ”calcarea” pochodzi od łacińskiego słowa ‚CALCIUM’ czyli wapno.

Przypisy

---

Wykorzystano zdjęcia z następujących stron:

Titanopsis calcarea – http://www.flickriver.com/photos/anafont/2060054534/

Siewki – http://www.astrokaktus.com/

Mapka – http://redlist.sanbi.org/species.php?species=166-1

Korzeń – http://www.flickr.com/photos/selectasucculents/6964724621/

Za ciemno – http://titanopsis.de/arten/titanopsis-calcarea/