Strączyniec baldachogroniasty

 

Cassia corymbosa

 

 

Opis

Rodzina: Brezylkowate – Fabaceae

Jest wytwornym, pięknym krzewem, który został przywieziony do Europy(Anglii) już w 1796 r. Jest to krzew o dość intensywnym wzroście. Ma parzystopierzaste liście. Kwiatostanem jest grono. Kwiaty żółte, pięciopłatkowe.

Inne gatunki to np.

C. glauca;

C. splendida;

C. acutifolia;

C. marilandica.

C. didymobotrya – ma prawie czarne pąki i jest chyba najładniejszym gatunkiem.

Występowanie

Pochodzi z Argentyny, Brazylii i Urugwaju.

Wysokość

W naturze to prawie 3 metrowej wysokości krzew. Z racji uprawy w donicy to cięciem regulujemy wielkość krzewu, a tym samym i wielkość donicy.

Termin kwitnienia

W dobrych warunkach i przy oczyszczaniu z przekwitłych kwiatków może kwitnąć do zimy, a czasem i w czasie zimowania.

Kolor kwiatu

Żółty.

Stanowisko

Donicę ustawiamy w miejscu słonecznym i możliwie zacisznym. Deszcze nawet dość intensywne nie wyrządzają szkód ani w kwiatach, ani w liściach.

Wymagania

Z racji swego pochodzenia jest rośliną, która u nas nie zimuje. Pozostaje jedynie uprawa w donicy. Wystawić ją na zewnątrz można dopiero kiedy mamy pewność braku wiosennych przymrozków lub w razie bardzo ciepłych dni kwietniowych na dzień wystawiać, a na noc zabierać do pomieszczenia. Pamiętajmy o hartowaniu rośliny.

Ziemię dajemy o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Kupiona ziemia uniwersalna ma za dużo torfu dlatego dobrze by było wymieszać ją z kompostem lub ziemią z ogrodu. Najlepiej 2 części ziemi uniwersalnej i 1 cześć ziemi z ogrodu. Z uwagi na dość intensywny wzrost potrzebuje zasilania. Najwygodniej jest dać nawóz o przedłużonym działaniu. Lub od razu kupić taką ziemię która ten nawóz posiada. Inaczej trzeba raz w tygodniu zasilać najlepiej standardowym florowitem i dopiero po pojawieniu się pąków przejść na nawóz dla roślin kwitnących. Pod koniec lipca – na początku sierpnia zaprzestajemy nawożenia by przygotować roślinę do zimowania. Zabieramy ją z tarasu w momencie kiedy spadki temp. w nocy są poniżej 10 stopni C. W razie ciepłych dni procedura jak wiosną tym bardziej że może ona jeszcze kwitnąć. Zimę powinna przeżyć w widnym pomieszczeniu o temp. 10 – 15⁰C.

Jeśli mamy niezbyt widne pomieszczenie obniżamy temperaturę o kilka stopni. Prawdopodobnie zgubi wówczas większość liści. Wiosną odbije, ale to trochę dłużej potrwa zanim uzyskamy znów kwitnący egzemplarz.

Jeśli ktoś uprawia C. Didymobotrya to z racji jej pochodzenia (strefa równikowa Afryki) temperatura zimowania w żadnym momencie nie może być niższa niż 10 ⁰C i pomieszczenie musi być dostatecznie widne.

Kolejną wiosnę rozpoczynamy od przesadzenia (starsze co 2 lata)rośliny. Pamiętamy o rozluźnieniu korzeni jeśli tworzą zbitą masę – dotyczy to szczególnie roślin dopiero co kupionych i przycięcia pędów. Starsze egzemplarze tniemy nieco mocniej. Cięcie prowadzimy tak by zachować wybrany kształt korony.

Nie bójmy się sekatora bo inaczej szybko zgubi formę. Cięcie to także zagęszczenie korony. Pamiętajmy, że im więcej pędów(w granicach rozsądku) tym więcej kwiatostanów, które pojawiają się na końcach każdego pędu. Zatem jeśli zauważyliśmy że pęd przez sezon przyrósł około 30 cm to chcąc utrzymać niezmienioną wielkość pozostawiamy tylko 1 oczko na rocznym przyroście. Jeśli zależy nam na wzroście to cięciem regulujemy tempo przyrostu i w zależności od wielkości krzewu zostawiamy 3-5 oczek na ubiegłorocznym przyroście.

Jeśli mamy już starszy krzew to możemy go odmłodzić wycinając co 4 lata ¼ najgrubszych gałęzi.

Podlewamy na zasadzie raz, a dobrze i czekamy do przeschnięcia wierzchniej warstwy podłoża. Upalne dni lata mogą spowodować że podlewać trzeba będzie codziennie. W czasie przenoszenia na zimowisko wilgotność podłoża powinna być średnia. Nie może to być roślina dopiero po podlaniu ani roślina z przesuszonym podłożem. Podlewanie w czasie zimowania dość umiarkowane i wyłącznie po wcześniejszym sprawdzeniu czy w głębszych warstwach nie jest przypadkiem wilgotno.

Rozmnażanie

Rozmnażamy przez wysiew nasion od stycznia do marca. Nasiona muszą być świeże. O ile większość dostępnych gatunków wiąże nasiona rosnąc w Europie o tyle nasiona C. Didymobotrya trzeba sprowadzać z terenów rodzimych gatunku. Nasiona sakryfikujemy (uszkadzamy okrywę nasienną) i moczymy w dość ciepłej wodzie co najmniej dobę. Wodę utrzymujemy zawsze ciepłą. Wysiewamy do standardowej ziemi do siewu nasion lub ziemia z ogrodu wymieszana z piaskiem. Temperatura podłoża zawsze w granicach 25 stopni.

Wschody w granicach 50 %. Siewki przepikowujemy dość wcześnie bo już po pojawieniu się liści właściwych. Są wrażliwe na przelanie więc uwaga z wodą. Trzeba je kilkukrotnie uszczykiwać bo inaczej rosną jako prosty badyl.

Można próbować przez sadzonki półzdrewniałe z piętką pobierane w końcu lipca i w sierpniu. Niemniej jest to bardzo zawodny sposób rozmnażania. Bardzo niewiele sadzonek się przyjmuje.

Choroby i szkodniki

Ze szkodników należy się liczyć z wystąpieniem mączlika, mszycy i oczywiście przędziorka.

Choroby to przede wszystkim mokre zgnilizny i szara pleśń- występują z reguły jako kwestia wtórna, najczęściej przelania rośliny.